ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ πρόβας "ALARME"

ΟΛΗ Η ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ

ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΗ ΕΠΟΧΗ

ΑΛΛΟΣ ΚΑΙΡΟΣ

ΕΙΝΑΙ ΟΛΟ ΦΑΛΤΣΟ

ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ  ΑΚΡΟΤΗΤΑ

ΑΦΗΓΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΡΜΗΝΕΥΕΙ

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΑΠΟΛΥΤΟΥ ΨΕΥΔΟΥΣ
ΜΟΝΤΕΛΑ  ΣΑΔΟΜΑΖΟΧΙΣΜΟΥ

ΑΚΡΑΙΑ  ΟΡΙΑ

ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΑΝΙΚΑΝΟΠΟΙΗΤΟΥ, ΤΟΥ ΑΠΙΑΣΤΟΥ

ΕΙΝΑΙ  ΑΤΟΜΑ

ΧΑΛΑΣΜΕΝΑ

ΔΑΙΜΟΝΙΚΑ

ΒΡΑΧΥΚΥΚΛΩΜΕΝΑ

ΑΡΝΗΤΙΚΑ

ΕΝΑΣ  ΕΦΙΑΛΤΗΣ

3 Ανθρωποι κοιμούνται σε 3 διαφορετικά σημεία, σε 3 διαφορετικές εποχές, ξυπνάνε και συνυπάρχουν στον ίδιο εφιάλτη.

5 η 7 φορές  ΕΜΜΟΝΟΣ  ΗΧΟΣ -  ΦΩΣ  (αναλογία ριγκ).      

Λειτουργεί ως τομή. Κάθε φορά εμφανιζεται ένα νεο στοιχείο και μια δική μας μεταμόρφωση.

Η ΒΙΑ και ΕΞΟΥΣΙΑ που γίνεται ΑΥΤΟΣΚΟΠΟΣ που δεν οδηγει πουθενά.

Ολοι ΝΟΜΙΖΟΥΝ  οτι είναι κάτι.

Η  Απόλυτη ΤΑΥΤΙΣΗ  με την ΕΞΟΥΣΙΑ = με την ιδέα του ΘΑΝΑΤΟΥ                     

(όποιος ΥΠΕΡΒΑΙΝΕΙ  ένα ΟΡΙΟ, βρίσκεται ήδη στο ΘΑΝΑΤΟ)

                                                                                                                  
        
         ΕΞΟΥΣΙΑ = ΩΣ ΥΠΕΡΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΟΥ

                         ΩΣ ΘΕΩΣΗ ( εδω είναι η ΥΒΡΙΣ)

   ΥΠΕΡΒΑΙΝΟΥΝ τα ΟΡΙΑ για να αγγίξουν την ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΑ

        Ομως η αναζήτηση της αιωνιότητας οδηγεί στον ΘΑΝΑΤΟ

   Θέλουν αυτό που δεν υπάρχει και αυτό τις τρελλαίνει (σαν φαντάσματα)

(    Εργασία πάνω στο ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ, δηλ,

     τ ο ΕΓΩ  και το  ΑΝΥΠΑΡΚΤΟ,

     το ΕΓΩ  και το  ΑΦΘΑΣΤΟ, δηλ. ΕΓΩ και ο ΘΑΝΑΤΟΣ )

ΑΓΑΠΩ αυτό που δεν υπάρχει

ΑΓΑΠΩ αυτό που δεν μπορεί να μου δώσει κανείς

ΑΓΑΠΩ  αυτό που έχουν οι Θεοί  =  ΑΓΑΠΩ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

                  Η ΑΓΑΠΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΚΟ
  
 ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ  ===  ΠΑΡΑΠΡΑΞΙΑ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

    ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ / ΕΙΚΟΝΕΣ  ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑΣ ΜΝΗΜΗΣ.

(Σκέψεις πάνω στα μεσαιωνικά βασανηστήρια, όλο το σκηνικό βγαίνει από τους τοίχους. Η σκηνή είναι άδεια.)

( Σκέψεις: Φάσκιωμα της σκηνής, μουμιοποιήση της σκηνής.

Με τις λωρίδες δημιουργείς νέες φυλακές = χώροι ερμηνευτικοί. Λαβύρινθοι.)

ΤΟ ΣΩΜΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΡΓΑΛΕΙΟ ΓΙΑ ΧΡΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΒΑΙΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΗΤΑ

Και οι 3 είναι ΞΕΝΑ ΣΩΜΑΤΑ, ΔΕΝ είναι ΟΙΚΕΙΑ. Είναι ένα σώμα που ΔΕΝ σου ΑΝΗΚΕΙ ( όπως το σώμα της πουτάνας ).

Οταν αποξενώνεις το σώμα σου το κάνεις εργαλείο ΑΥΤΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

Σαν το ΣΩΜΑ να έχει μια περίεργη ΑΥΤΟΝΟΜΗΣΗ

Το ΣΩΜΑ είναι διαθέσιμο για ΝΕΚΡΟΦΙΛΟΥΣ

Τα ΑΚΡΑΙΑ ανεξέλεγκτα ορια ΑΦΗΡΗΜΕΝΟΠΟΙΟΥΝ τα όργανα του σώματος.

 Απαραίτητη προυπόθεση  :  η  ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ  SPACE  =

                                = δημιουργία  εσωτερικού χώρου – χρόνου

               ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΒΥΘΟ ΜΙΑΣ ΕΜΜΟΝΗΣ ΜΝΗΜΗΣ

Χρειαζόμαστε  έναν ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟ ΧΡΟΝΟ.

Αυτός θα ενοποιήσει 3 διαφορετικές δράσεις.

Αυτός θα φτιάξει το χώρο.

Στοχος :   Ο ΑΡΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

       Ο ΑΡΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ  ΡΥΘΜΟ

       Ο ΑΡΓΟΣ ΧΡΟΝΟΣ  ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ  ΕΚΠΛΗΞΕΙΣ

Οταν πάω να δημιουργήσωμια συγκεκριμένη πράξη ή μια παραπραξία ® ένα τίποτα

ΣΥΝΕΥΡΕΣΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΧΡΟΝΟ ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ

Να θυμάσαι

Το  ΦΩΣ  ΔΕΝ  εχει  ΒΑΡΟΣ.... δεν αρκεί από μόνο του να δημιουργήσει χώρο.

Το ΣΩΜΑ και το ΚΟΣΤΟΥΜΙ του είναι ΕΡΓΟ ΤΕΧΝΗΣ.

 Αν θέλουμε να φτιάξουμε κείμενο πρέπει να ακολουθήσουμε 2 νόμους :

Εκβιαστικό κείμενο (= αποσπασματικό, ελλειπτικό κείμενο)

Ρυθμολόγιση του μετέωρου λόγου.

Ετσι πάμε στο βάθος της αιτίας του λόγου.

Αποδομώντας την ύπαρξη σιγά-σιγά προβάλλουμε την ανάγκη για εξουσία.

(2 γυναίκες που τρώνε με βουλιμία ένα μήλο. Αφού δεν μπορούν να αλληλοφαγωθούν).

Ολα γυρίζουν εναντίον μας. Δεν υπάρχει κάθαρση.

ΑΞΟΝΕΣ  ΕΞΟΥΣΙΑΣ

-       ΠΡΟΔΟΣΙΑ

-       ΕΡΩΣ

-       ΡΑΔΙΟΥΡΓΙΑ

-       ΦΟΝΟΣ  -  ΘΑΝΑΤΟΣ

-       ΣΕΞ ( Peep-show, ακραίο σεξ)

Διαρκής εκτροχιασμός της Δράσης.

(Δημιουργία αποπροσανατολισμού στο δρώμενο, δηλ. Περιγραφή αποκεφαλισμού, ξενυχιάσματος, ξετριχιάσματος, βασανηστηρίων + κουζίνα, bon filet, καρυκεύματα…)

Ο Λόγος concept ραδιουργίας

Ο Λόγος ΔΕΝ είναι ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΚΟΣ αλλά ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΟΣ,Ρυθμοποιημένος.

Παιχνίδι ΠΑΡΕΡΜΗΝΕΙΩΝ και ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΕΩΝ (ότι ερμηνεύεται πέφτει στο δράμα)

Να θυμάσαι :  Πρώτα καταστρέφεις το κείμενο για να βγάλεις την ιδέα που θα στηριχθεί το δρώμενο.

 ΣΚΕΨΕΙΣ :

Τι θα δει ο θεατής ???

Πως συγκεντρώνεις τον θεατή για να αρχίσει το ταξίδι του ??

 (μόνο μέσα από την αυτοσυκγέντρωση δικαιολογούνται όλα, τα ρεαλιστικά και σουρεαλιστικά στοιχεία )

   ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΑΤΡΟ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΡΟΟΠΤΟ, ΤΟ ΑΔΙΑΤΥΠΩΤΟ

-   Το θέατρο πρέπει να είναι μακριά από τη λογοτεχνία

-    Οι όροι στο θέατρο πρέπει να είναι ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟΙ, όχι αισθητικοί

 ΣΩΜΑ

-Κόβεται το κεφάλι, άρα δεν υπάρχει όργανο να σκεφτεί.

- Ισως να έχει δει πολλές φορές στον ύπνο της ότι της έχουν κόψει το κεφάλι.

-Υπάρχει μια εμμονή του κεφαλιού

-Σαν να γεννήθηκε με το κατάλληλο κεφάλι για να κοπεί

Η αίσθηση που έχεις για το σώμα :

Η γυναίκα που

Είτε έχει καταβροχθήσει  τον άντρα της

Είτε έχει καταβροχθήσει   το παιδί της

Είτε έχει καταβροχθήσει   το κράτος

Το άρρωστο σώμα είναι πιο άγριο από το πεθαμένο σώμα. Δηλ. οι νεκροί δεν πεθαίνουν ποτέ.

Ενα σώμα ΝΕΚΡΟΖΩΝΤΑΝΟ

Η αγωνία του σώματος που θα μαρτυρήσει

Η ΣΚΗΝΗ = ΣΩΜΑ + ΒΑΣΑΝΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΚΗΝΗΣ

ΛΟΓΟΣ – ΣΩΜΑ ΠΟΥ ΧΑΡΑΣΣΕΙ ΤΟΝ ΧΩΡΟ

[ΜΕΛΕΤΗ της  ΤΑΥΤΙΣΗΣ του ανθρώπου

με το ΑΠΟΛΥΤΟ ΚΑΚΟ δηλ. με την ΕΞΟΥΣΙΑ]

ΧΡΟΝΟΣ ΑΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ

Και οι δύο σταματούν το χρόνο/ αιωνιότητα

Οταν σταματάει ο χρόνος, ο θάνατος είναι παρών.

Το φως μετακινείται πολύ αργά.

Μέσα από αυτήν την αίσθηση του χρόνου η ερμηνεία.

Μεγάλες παύσεις, αργές κινήσεις σε λάθος κατευθύνσεις (παραισθησιογόνες δράσεις)

Προς το κοινό, αγνωώντας το

προς τον τοίχο, διαπερνώντας τον.

Ο ένας δίνει τον χρόνο στον άλλον.

ΘΟΛΕΣ ΜΝΗΜΕΣ—ΘΟΛΕΣ ΜΟΡΦΕΣ

ΔΙΟΔΟΙ – ΣΤΕΝΩΠΟΙ – ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΑΣΥΝΑΡΤΗΤΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ που σιγά-σιγά χτίζουν την συγκεκριμένη φορά της ερμηνείας.

[Σαν να βλέπουμε μόνο κομμένα κεφάλια ή πόδια..( οταν η σκέψη ήταν στις 3 γκιγιοτίνες)]

Γλώσσα των νευμάτων που έχουν χαθεί.

Γλώσσα παρακμής